Enzimler, canlı hücrelerde bulunan ve tüm biyokimyasal reaksiyonları hızlandıran biyolojik katalizörlerdir. Bu katalizörler, reaksiyonların başlamasına neden olmasa da, başlamış reaksiyonların hızını artırarak aktivasyon enerjisini düşürürler. Enzimler, reaksiyona girdikten sonra kendilerini değişime uğramadan ayrılırlar ve tekrar tekrar kullanılabilirler. Her enzim, sadece belirli bir yüzeye etki eder ve bu yüzden her reaksiyon için farklı bir enzim kullanılır. Enzimler, hem hücre içinde hem de hücre dışında işlev görebilirler ve en küçük miktarları bile oldukça etkilidir.

Enzim metabolizmasında yüzey alanı genişledikçe reaksiyon süresi kısalır. Enzimler, takım ruhu ile çalışarak biyokimyasal reaksiyonların gerçekleşmesini sağlarlar. Hücre dışına salınacak enzimler, küçük kanallar aracılığıyla hedef bölgeye ulaşırlar.

Enzimler, sitoplazmada dağınık halde bulunurlar. Ayrıca mitokondri, ribozom ve kloroplast gibi hücre organellerine tutunmuş halde de bulunabilirler. Hücre içi sindirim enzimleri lizozomlarda bulunurken, hücre dışına salınacak enzimler Golgi aygıtında bulunur.

Enzimler, 0 derece ve altındaki sıcaklıklarda çalışamazlar. Aynı şekilde, 55 derece ve üzerindeki sıcaklıklarda da çalışamazlar çünkü yüksek ısılarda enzimlerin yapısı bozulur. Enzimler için en uygun sıcaklık aralığı 20 ile 40 derece arasındadır. Düşük sıcaklıklarda enzimler daha aktif çalışırken, sıcak ortamlarda inaktif hale gelirler ancak tekrar soğuk ortamda aktif olabilirler.

Enzimler, nötr pH ortamında en iyi performansı gösterirler. Örneğin, pepsin enzimi asidik ortamda, lipaz enzimi ise bazik ortamda daha iyi çalışır. Bakır ve cıva gibi ağır metaller ile karbonmonoksit gazı, enzimlerin çalışmasını yavaşlatabilir veya tamamen durdurabilir.